【#文档大全网# 导语】以下是®文档大全网的小编为您整理的《原文注音:留侯论——苏轼〔宋代〕[拼音版]》,欢迎阅读!
《留侯论》
苏轼〔宋代〕
古之所谓豪杰之士者,必有过人之节,人情有所不能忍者。匹夫见辱,拔剑而起,挺身而斗,此不足为勇也。天下有大勇者,卒然临之而不惊,无故加之而不怒。此其所挟持者甚大,而其志甚远也。
夫子房受书于圯上之老人也,其事甚怪;然亦安知其非秦之世,有隐君子者出而试之。观其所以微见其意者,皆圣
xiánxiānɡyǔjǐnɡjièzhīyì
érshìbùchá
yǐwéiɡuǐwù
yì
yǐɡuòyǐ
qiěqí
yì
qínzhīshì
yǒuyǐnjūnzǐzhěchūérshìzhī
ɡuānqísuǒyǐwēijiànqí
yìzhě
jiēshènɡ
fú
zǐfánɡshòushūyú
yíshànɡzhīlǎorényě
qíshìshènɡuài
rányì
ānzhīqífēi
zhěshèndà
ér
qízhìshènyuǎnyě
yǒudàyǒnɡzhě
cùránlínzhīérbùjīnɡ
wúɡùjiāzhīérbúnù
cǐ
qísuǒxiéchí
zhě
pǐ
fūjiànrǔ
bájiànér
qǐ
tǐnɡshēnérdòu
cǐbùzúwéiyǒnɡyě
tiānxià
ɡǔzhīsuǒwèiháojiézhīshìzhě
bìyǒuɡuòrénzhījié
rénqínɡyǒusuǒbùnénɡrěn
sūshì
sònɡdài
liúhóulùn
贤相与警戒之义;而世不察,以为鬼物,亦已过矣。且其意不在书。
dānɡhánzhīwánɡ
búzàishū
当韩之亡,秦之方盛也,以刀锯鼎镬待天下之士。其
bùkěshènɡshǔ
suīyǒubēn
yù
wúsuǒfùshī
fúchí
qínzhīfānɡshènɡyěyǐdāojùdǐnɡhuòdàitiānxiàzhīshìqí
pínɡjūwúzuìyímièzhě
平居无罪夷灭者,不可胜数。虽有贲、育,无所复施。夫持
fǎtài
jízhě
qífēnɡbùkěfàn
ér
qíshìwèikěchénɡ
zǐfánɡbùrěnfènfènzhīxīn
法太急者,其锋不可犯,而其势未可乘。子房不忍忿忿之心,
以匹夫之力而逞于一击之间;当此之时,子房之不死者,其间不能容发,盖亦已危矣。
qiānjīnzhīzǐ
jiānbùnénɡrónɡfà
ɡàiyì
yǐwēiyǐ
yǐpǐfūzhīlìérchěnɡyúyìjīzhījiāndānɡcǐzhīshízǐfánɡzhībùsǐzhěqí
千金之子,不死于盗贼,何者?其身之可爱,而盗贼之
yǐ
sǐ
yě
zǐfánɡyǐɡàishìzhīcái
bùwéiyīyǐn
tàiɡōnɡzhīmóu
ér
tè
bùsǐyúdàozéihézhěqíshēnzhīkěàiérdàozéizhī
不足以死也。子房以盖世之才,不为伊尹、太公之谋,而特出于荆轲、聂政之计,以侥幸于不死,此圯上老人所为深
xīzhěyě
shìɡùjùàoxiǎntiǎnérshēnzhézhī
bǐ
qínénɡyǒusuǒrěnyě
ránhòukě
chūyújīnɡkē
nièzhènɡzhī
jì
yǐjiǎoxìnɡyúbùsǐ
cǐ
yíshànɡlǎorénsuǒwèishēn
bùzú
惜者也。是故倨傲鲜腆而深折之。彼其能有所忍也,然后可以就大事,故曰:“孺子可教也。”
楚庄王伐郑,郑伯肉袒牵羊以逆;庄王曰:“其君
nénɡxiàrén
chǔzhuānɡwánɡfázhènɡ
zhènɡbóròutǎnqiānyánɡyǐ
nì
zhuānɡwánɡyuē
qíjūn
yǐ
jiùdàshì
ɡùyuē
rú
zǐ
kějiàoyě
能下人,必能信用其民矣。”遂舍之。勾践之困于会稽,而
ɡuīchénqièyúwúzhě
sānniánérbújuàn
qiěfúyǒubàorénzhīzhì
érbùnénɡxiàrén
bìnénɡxìnyònɡqímínyǐsuìshězhīɡōujiànzhīkùnyúkuàijīér
归臣妾于吴者,三年而不倦。且夫有报人之志,而不能下人者,是匹夫之刚也。夫老人者,以为子房才有余,而忧其度
liànɡzhībùzúzhě
shìpǐ
fūzhīɡānɡyě
fúlǎorénzhě
yǐwéizǐfánɡcáiyǒuyú
éryōuqídù
量之不足,故深折其少年刚锐之气,使之忍小忿而就大谋。
hézé
fēiyǒushēnɡpínɡzhīsù
cùránxiānɡyùyúcǎoyězhījiān
érmìnɡyǐpúqiè
ɡùshēnzhéqíshàoniánɡānɡruìzhīqìshǐzhīrěnxiǎofènérjiùdàmóu
何则?非有生平之素,卒然相遇于草野之间,而命以仆妾之役,油然而不怪者,此固秦皇之所不能惊,而项籍之所不能怒也。
bùnénɡnùyězhīyì
yóuránérbúɡuàizhě
cǐɡùqínhuánɡzhīsuǒbùnénɡjīnɡ
érxiànɡjí
zhīsuǒ
本文来源:https://www.wddqxz.cn/69b41f2ad7bbfd0a79563c1ec5da50e2534dd10d.html