劝学古诗带拼音

【#文档大全网# 导语】以下是®文档大全网的小编为您整理的《劝学古诗带拼音》，欢迎阅读！



quànxué

劝学

xúnzǐ

xiānqín

先秦：荀子

君子曰：学不可以已。

青，取之于蓝，而青于蓝；冰，水为之，而寒于水。木直中绳，輮以为轮，其曲

zhōngguī

qīng

qǔzhīyúlán

érqīngyúlán

bīng

shuǐwéizhī

érhányúshuǐ

mùzhízhōngshéng

róuyǐwéilún

qíqǔ

jūnzǐyuēxuébùkěyǐyǐ

中规。虽有槁暴，不复挺者，輮使之然也。故木受绳则直，金就砺则利，君子博学而日

zézhīmíngérhángwúguòyǐ

suīyǒugǎobàobúfùtǐngzhěróushǐzhīrányěgùmùshòushéngzézhíjīnjiùlìzélìjūnzǐbóxuéérrì

cānshěnghūjǐ

参省乎己，则知明而行无过矣。

故不登高山，不知天之高也；不临深溪，不知地之厚也；不闻先王之遗言，不知

xuéwènzhīdàyě

gùbùdēnggāoshān

bùzhītiānzhīgāoyě

bùlínshēnxī

bùzhīdìzhīhòuyě

bùwénxiānwángzhīyíyán

bùzhī

学问之大也。干、越、夷、貉之子，生而同声，长而异俗，教使之然也。诗曰：“嗟尔

wúhéngānxī

jìnggòngěrwèi

hǎoshìzhèngzhí

shénzhītīngzhī

jièěrjǐngfú

shénmòdàyúhuàdào

fúmò

gànyuèyíháozhīzǐshēngértóngshēngchángéryìsújiàoshǐzhīrányěshīyuējiēěr

君子，无恒安息。靖共尔位，好是正直。神之听之，介尔景福。”神莫大于化道，福莫

chángyúwúhuò

jūnzǐ

长于无祸。

wúchángzhōngrìérsīyǐ

bùrúxūyúzhīsuǒxuéyě

wúchángqìérwàngyǐ

bùrúdēnggāozhībójiànyě

dēnggāo

吾尝终日而思矣，不如须臾之所学也；吾尝跂而望矣，不如登高之博见也。登高

ér

bìfēijiāchángyě

érjiànzhěyuǎn

shùnfēngérhū

shēngfēijiājíyě

érwénzhězhāng

jiǎyúmǎzhě

fēilì

而招，臂非加长也，而见者远；顺风而呼，声非加疾也，而闻者彰。假舆马者，非利足也，而致千里；假舟楫者，非能水也，而绝江河。君子生非异也，善假于物也。(君子

shēngtōngzúyě

érzhìqiānlǐ

jiǎzhōujízhě

fēinéngshuǐyě

érjuéjiānghé

jūnzǐshēngfēiyìyě

shànjiǎyúwùyě

jūnzǐ

生 通：性)

nánfāngyǒuniǎoyān

míngyuēméngjiū

yǐyǔwéicháo

érbiānzhīyǐfā

xìzhīwěitiáo

fēngzhìtiáozhé

luǎnpòzǐ

xìng

南方有鸟焉，名曰蒙鸠，以羽为巢，而编之以发，系之苇苕，风至苕折，卵破子死。巢非不完也，所系者然也。西方有木焉，名曰射干，茎长四寸，生于高山之上，而临百仞之渊，木茎非能长也，所立者然也。蓬生麻中，不扶而直；白沙在涅，与之俱黑。兰槐之根是为芷，其渐之滫，君子不近，庶人不服。其质非不美也，所渐者

rányěyǔzhījùhēi

lánhuáizhīgēnshìwéizhǐ

qíjiànzhīxiǔ

jūnzǐbùjìn

shùrénbùfú

qízhìfēibùměiyě

suǒjiànzhě

érlínbǎirènzhīyuān

mùjīngfēinéngchángyě

sǐ

cháofēibùwányě

suǒxìzhěrányě

xīfāngyǒumùyān

míngyuēshègān

jīngchángsìcùn

shēngyúgāoshānzhīshàng

suǒlìzhěrányěpéngshēngmázhōngbùfúérzhíbáishāzàiniè

然也。故君子居必择乡，游必就士，所以防邪辟而近中

wùlèizhīqǐ

bìyǒusuǒshǐ

róngrǔzhīlái

bìxiàngqídé

gùjūnzǐjūbìzéxiāngyoubìjiùshìsuǒyǐfángxiépìérjìnzhōngzhèngyě

正也。

yúkūshēngdù

dàimànwàng

物类之起，必有所始。荣辱之来，必象其德。肉腐出虫，鱼枯生蠹。怠慢忘

shēn

huòzāinǎizuò

qiángzìqǔzhù

róuzìqǔshù

xiéhuìzàishēn

yuànzhīsuǒgòu

shīxīnruòyī

ròufǔchūchóng

身，祸灾乃作。强自取柱，柔自取束。邪秽在身，怨之所构。施薪若一，火就燥

píngdìruòyī

shuǐjiùshīyě

cǎomùchóushēng

qínshòuqúnyān

wùgècóngqílèiyě

shìgùzhìdezhāng

huǒjiùzào

也，平地若一，水就湿也。草木畴生，禽兽群焉，物各从其类也。是故质的张，

yě


而弓矢至焉；林木茂，而斧斤至焉；树成荫，而众鸟息焉。醯酸，而蜹聚焉。故

yányǒuzhāohuòyě

érgōngshǐzhìyānlínmùmàoérfǔjīnzhìyānshùchéngyīnérzhòngniǎoxīyānxīsuānérruìjùyāngù

言有招祸也，行有招辱也，君子慎其所立乎！

jītǔchéngshānfēngyǔxìngyānjīshuǐchéngyuānjiāolóngshēngyānjīshànchéngdé

érshénmíngzìdé

hángyǒuzhāorǔyějūnzǐshènqísuǒlìhū

积土成山，风雨兴焉；积水成渊，蛟龙生焉；积善成德，而神明自得，

shèngxīnbèiyān

圣心备焉。故不积跬步，无以至千里；不积小流，无以成江海。骐骥一跃，不能十

númǎshíjià

gōngzàibùshě

qièérshězhī

xiǔmùbùzhé

qièérbùshě

jīnshíkělòu

yǐnwúzhǎoyázhīlì

gùbùjīkuǐbùwúyǐzhìqiānlǐbùjīxiǎoliúwúyǐchéngjiānghǎiqíjìyīyuèbùnéngshí

步；驽马十驾，功在不舍。锲而舍之，朽木不折；锲而不舍，金石可镂。蚓无爪牙之利，筋骨之强，上食埃土，下饮黄泉，用心一也。蟹六跪而二螯，非蛇鳝之穴无可寄托

zhě

jīngǔzhīqiángshàngshíāitǔ

xiàyǐnhuángquányòngxīnyīyě

xièliùguìérèráo

fēishéshànzhīxuéwúkějìtuō

bù

者，用心躁也。(江海 一作：江河)

shìgùwúmíngmíngzhīzhìzhě

wúzhāozhāozhīmíng

wúhūnhūnzhīshìzhě

wúhèhèzhīgōng

hángqúdàozhě

yòngxīnzàoyějiānghǎiyīzuòjiānghé

是故无冥冥之志者，无昭昭之明；无惛惛之事者，无赫赫之功。行衢道者

bùzhì

shìliǎngjūnzhěbùróng

mùbùnéngliǎngshìérmíng

ěrbùnéngliǎngtīngércōng

tèshéwúzúérfēi

不至，事两君者不容。目不能两视而明，耳不能两听而聪。螣蛇无足而飞，鼫鼠

wǔjìérqióng

yuē

shījiūzàisāng

qízǐqīxī

shūrénjūnzǐ

qíyíyīxī

qíyíyīxī

shíshǔ

五技而穷。《诗》曰：“尸鸠在桑，其子七兮。淑人君子，其仪一兮。其仪一兮，心如结兮！”故君子结于一也。

昔者瓠巴鼓瑟，而流鱼出听；伯牙鼓琴，而六马仰秣。故声无小而不闻，行无隐而不形 。玉在山而草木润，渊生珠而崖不枯。为善不积邪？安有不闻者乎？ 学恶乎始？恶乎终？曰：其数则始乎诵经，终乎读礼；其义则始乎为士，终

hūwéishèngrén

zhēnjīlìjiǔzérù

xuézhìhūméiérhòuzhǐyě

xuéèhūshǐ

èhūzhōng

yuē

qíshùzéshǐhūsòngjīng

zhōnghūdúlǐ

qíyìzéshǐhūwéishì

zhōng

yǐnérbùxíng

yùzàishānércǎomùrùn

yuānshēngzhūéryábùkū

wéishànbùjīxié

ānyǒubùwénzhěhū

xīzhěhùbāgǔsè

érliúyúchūtīng

bóyágǔqín

érliùmǎyǎngmò

gùshēngwúxiǎoérbùwén

hángwú

xī

gùjūnzǐjiéyúyīyě

xīnrújié

乎为圣人， 真积力久则入，学至乎没而后止也。故学数有终，若其义则不可须臾舍

yě

wéizhī

rényě

shězhī

qínshòuyě

gùshūzhě

zhèngshìzhījìyě

shīzhě

zhōngshēngzhīsuǒzhǐyě

gùxuéshùyǒuzhōngruòqíyìzébùkěxūyúshě

也。为之，人也；舍 之，禽兽也。故书者，政事之纪也；诗者，中声之所止也；礼者，法之大分，类之纲纪也。 故学至乎礼而止矣。夫是之谓道德之极。礼之敬文也，乐之中和也，诗书之博也，春秋之微 也，在天地之间者毕矣。 君子之学也，入乎耳，

zhehūxīnlèzhīzhōnghéyě

shīshūzhībóyě

chūnqiūzhīwēiyě

zàitiāndìzhījiānzhěbìyǐ

jūnzǐzhīxuéyě

rùhūěr

lǐzhě

fǎzhīdàfēn

lèizhīgāngjìyě

gùxuézhìhūlǐérzhǐyǐ

fūshìzhīwèidàodézhījí

lǐzhījìngwényě

着乎心，布乎四体，形乎动静。端而言，蝡而动，一可以为法则。小人之学也，入

chūhūkǒu

kǒuěrzhījiān

zésìcùněr

hézúyǐměiqīchǐzhīqūzāi

gǔzhīxuézhěwéijǐ

jīnzhīxuézhě

bùhūsìtǐxínghūdòngjìngduānéryánruǎnérdòngyīkěyǐwéifǎzéxiǎorénzhīxuéyěrù

乎耳，出乎口；口耳之间，则四寸耳，曷足以美七尺之躯哉！古之学者为己，今之学者

wéirén

jūnzǐzhīxuéyě

yǐměiqíshēn

xiǎorénzhīxuéyě

yǐwéiqíndú

gùbúwènérgàowèizhīào

wènyīér

hūěr

为人。君子之学也，以美其身；小人之学也，以为禽犊。故不问而告谓之傲，问一而告二谓之囋。傲、非也，囋、非也；君子如向矣。

ào

fēiyě

zàn

fēiyě

jūnzǐrúxiàngyǐ

gàoèrwèizhīzàn


学 莫 便乎近其人。礼乐法而不说，诗书故而不切，春秋约而不速。方其人之习君子之说，则尊以遍矣，周于世矣。故曰：学莫便乎近其人。

学之经莫速乎好其人，隆礼次之。上不能好其人，下不能隆礼，安特将学杂识志，顺诗书而已耳。则末世穷年，不免为陋儒而已。将原先王，本仁义，则礼

zhèngqíjīngwěixījìngyěshízhì

shùnshīshūéryǐěr

zémòshìqióngnián

bùmiǎnwéilòurúéryǐ

jiāngyuánxiānwáng

běnrényì

zélǐ

xuézhījīngmòsùhūhǎoqírén

lónglǐcìzhī

shàngbùnénghǎoqírén

xiàbùnénglónglǐ

āntèjiāngxuézá

jūnzǐzhīshuō

zézūnyǐbiànyǐ

zhōuyúshìyǐ

gùyuē

xuémòbiànhūjìnqírén

xuémòbiànhūjìnqírénlǐlèfǎérbùshuōshīshūgùérbùqiēchūnqiūyuēérbùsùfāngqírénzhīxí

正其经纬蹊径也。若挈裘领，诎五指而顿之，顺者不可胜数也。不道礼宪，以诗书

pìzhīyóuyǐzhǐcèhéyě

yǐgēchōngshǔyě

yǐzhuīcānhúyě

bùkěyǐdézhīyǐ

gùlónglǐ

ruòqièqiúlǐngqūwǔzhǐérdùnzhīshùnzhěbùkěshèngshǔyěbùdàolǐxiànyǐshīshū

wéizhī

为之，譬之犹以指测河也，以戈舂黍也，以锥餐壶也，不可以得之矣。故隆礼，虽未明，法士也；不隆礼，虽察辩，散儒也。

wènkǔzhě

wùgàoyě

gàokǔzhě

wùwènyě

shuōkǔzhě

wùtīngyě

yǒuzhēngqìzhě

wùyǔbiànyě

fǎshìyě

bùlónglǐ

suīchábiàn

sànrúyě

suīwèi

míng

问楛者，勿告也；告楛者，勿问也；说楛者，勿听也。有争气者，勿与辩也。故必由其道至，然后接之；非其道则避之。故礼恭，而后可与言道之方；辞顺，而后可与言道之理；色从而后可与言道之致。故未可与言而言，谓之傲；可与言而不言，谓

zhīyǐn

bùguānqìsèéryán

wèigǔ

gùjūnzǐbùào

bùyǐn

bùgǔ

jǐnshùnqíshēn

shīyuē

fěijiāofěishū

kěyǔyándàozhīlǐ

sècóngérhòukěyǔyándàozhīzhì

gùwèikěyǔyánéryán

wèizhīào

kěyǔyánérbùyán

wèi

gùbìyóuqídàozhì

ránhòujiēzhī

fēiqídàozébìzhī

gùlǐgōng

érhòukěyǔyándàozhīfāng

císhùn

érhòu

之隐；不观气色而言，谓瞽。故君子不傲、不隐、不瞽，谨顺其身。诗曰：“匪交匪舒，天子所予。”此之谓也。

百发失一，不足谓善射；千里蹞步不至，不足谓善御；伦类不通，仁义不一，不足

wèishànxué

bǎifāshīyī

bùzúwèishànshè

qiānlǐkuǐbùbùzhì

bùzúwèishànyù

lúnlèibùtōng

rényìbùyī

bùzú

tiānzǐsuǒyǔ

cǐzhīwèiyě

谓善学。学也者，固学一之也。一出焉，一入焉，涂巷之人也；其善者少，不善者多，桀纣盗跖也；全之尽之，然后学者也。

jūnzǐzhīfūbùquánbùcuìzhībùzúyǐwéiměiyěgùsòngshùyǐguànzhīsīsuǒyǐtōngzhīwéiqírényǐchùzhījiézhòudàozhíyě

quánzhījìnzhī

ránhòuxuézhěyě

xuéyězhěgùxuéyīzhīyěyīchūyānyīrùyāntúxiàngzhīrényěqíshànzhěshǎobúshànzhě

duō

君子知夫不全不粹之不足以为美也，故诵数以贯之，思索以通之，为其人以处之，

chúqíhàizhěyǐchíyǎngzhī

除其害者以持养之。使目非是无欲见也，使耳非是无欲闻也，使口非是无欲言也，使心

jízhìqízhìhǎozhīyě

mùhǎozhīwǔsè

ěrhǎozhīwǔshēng

kǒuhǎozhīwǔwèi

xīnlìzhīyǒu

shǐmùfēishìwúyùjiànyěshǐěrfēishìwúyùwényěshǐkǒufēishìwúyùyányěshǐxīn

非是无欲虑也。及至其致好之也，目好之五色，耳好之五声，口好之五味，心利之有

tiānxià

fēishìwúyùlǜyě

天下。是故权利不能倾也，群众不能移也，天下不能荡也。生乎由是，死乎由

shìgùquánlìbùnéngqīngyěqúnzhòngbùnéngyíyětiānxiàbùnéngdàngyěshēnghūyóushìsǐhūyóu

是，夫是之谓德操。德操然后能定，能定然后能应。能定能应，夫是之谓成

rén

shìfūshìzhīwèidécāodécāoránhòunéngdìngnéngdìngránhòunéngyìngnéngdìngnéngyìngfūshìzhīwèichéng

人。天见其明，地见其光，君子贵其全也。

tiānjiànqímíngdìjiànqíguāngjūnzǐguìqíquányě

本文来源：https://www.wddqxz.cn/e8bf4f0d185f312b3169a45177232f60dccce72e.html