高中屈原列传拼音版

【#文档大全网# 导语】以下是®文档大全网的小编为您整理的《高中屈原列传拼音版》，欢迎阅读！

《屈原列传》 司马迁〔两汉〕

qūyuánzhězhìluànhóu

sīmǎqiān

liǎnɡhàn

qūyuánlièzhuàn

屈原者，名平，楚之同姓也。为楚怀王左徒。博闻强志，明于治乱，娴于辞令。入则与王图议国事，以出号令；出则接遇宾客，应对诸侯。王

wánɡshènrènzhīxiányúcílìnɡ

rùzéyǔwánɡtúyìɡuóshì

yǐchūhàolìnɡ

chūzéjiēyùbīnkè

yìnɡduìzhūhuáiwánɡqūpínɡ

mínɡpínɡchǔzhītónɡxìnɡyěwéichǔhuáiwánɡzuǒtúbówénqiánɡzhìmínɡyú

甚任之。上

shànɡɡuāndàfūyǔzhītónɡlièqūpínɡzhǔcǎoɡǎowèidìnɡ

官大夫与之同列，争

zhēnɡchǒnɡérxīnhàiqínénɡ

宠而心害其能。怀王

shǐqūyuánzàowéixiànlìnɡbùyǔyīnchánzhīyuē

使屈原造为宪令，屈平属草稿未定。上

shànɡɡuāndàfūjiànéryùduózhī

官大夫见而欲夺之，屈平

不与，因谗之曰：“王使屈平为令，众莫不知。每一令出，平伐其功，曰以为‘非我莫能为也。’”王怒而疏屈平。屈平疾王听之不聪也，谗谄之蔽明也，邪曲之害公也，方

lísāo

zhě

yóulíyōuyě

fútiānzhě

wánɡnùérshūqūpínɡqūpínɡjíwánɡtīnɡzhībùcōnɡyěchán

wánɡshǐqūpínɡwéilìnɡzhònɡmòbùzhīměiyílìnɡchūpínɡfáqíɡōnɡ

yuēyǐwéifēiwǒmònénɡwéiyě

chǎnzhībìmínɡyěxiéqūzhīhàiɡōnɡyěfānɡzhènɡzhībùrónɡyěɡùyōuchóuyōusīérzuòlísāo

rénzhīshǐyě

fùmǔzhě

rénzhīběnyě

正之不容也，故忧愁幽思而作《离骚》。

rénqiónɡzéfǎn

“离骚”者，犹离忧也。夫天者，人之始也；父母者，人之本也。人穷则反本，故劳苦倦极，未尝不呼天也；疾痛惨怛，未尝不呼父母也。屈平

jiézhōnɡjìnzhì

yǐshìqíjūn

chánrénjiànzhī

lísāo

kěwèiqiónɡyǐ

xìnérjiànyí

běnɡùláokǔjuànjíwèichánɡbùhūtiānyějítònɡcǎndáwèichánɡbùhūfùmǔyěqūpínɡzhènɡ

正

dàozhíxínɡ

道直行，竭忠尽智，以事其君，谗人间之，可谓穷矣。信而见疑，忠

qūpínɡzhīzuò

ruò

ɡàizìyuànshēnɡyěkěwèijiānzhīyǐ

zhōnɡ

而被谤，能无怨乎？屈平之作《离骚》，盖自怨

bùyín

xiǎoyǎ

yuànfěiérbúluàn

lísāo

zhě

érbèibànɡnénɡwúyuànhū

生也。《国风》好色而

shànɡchēnɡdìkù

ɡuófēnɡhàosèér

不淫，《小雅》怨诽而不乱。若《离骚》者，可谓兼之矣。上道齐桓，中

述汤、武，以刺世事。明道德之广

qícíwēi

qízhìjié

qíxínɡlián

称帝喾，下

xià

dàoqíhuánzhōnɡshùtānɡwǔyǐcìshìshìmínɡdàodézhīɡuǎnɡchónɡzhìluànzhītiáoɡuànmǐbúbìjiàn

qíwényuē

qíchēnɡwénxiǎoérqízhǐjídàɡùsǐérbùrónɡ

崇，治乱之条贯，文小而其指极大，举类

zìshūzhuónàowūjiàoránnìérbùzǐ

jǔlèi

靡不毕见。其文约，其辞微，其志洁，其行廉。其称

ěrérxiànyìyuǎnnízhīzhōnɡ

qízhìjié

ɡùqíchēnɡwùfānɡ

qíxínɡlián

迩而见义远。其志洁，故其称物芳；其行廉，故死而不容。自疏濯淖污

chántuìyúzhuóhuì

yǐfúyóuchénāizhīwài

búhuòshìzhīzīɡòu

泥之中，蝉蜕于浊秽，以浮游尘埃之外，不获世之滋垢，皭然泥而不滓

zhěyětuīcǐzhìyěsuīyǔrìyuèzhēnɡɡuānɡkěyěqūpínɡjìchùqíhòuqínyùfáqíqíyǔchǔzònɡ

者也。推此志也，虽与日月争

qīn

huìwánɡhuànzhī

光可也。屈平既绌，其后秦欲伐齐，齐与楚从

②去秦，厚

①亲，惠王患之。乃令

nǎilìnɡzhānɡyíyánɡqùqín

张仪详

hòubìwěizhìshìchǔ

币委质事楚，曰：“秦甚憎

yuēqínshènzēnɡ

齐，齐与楚从亲，楚诚

tānérxìnzhānɡyí

suìjuéqí

qíqíyǔchǔzònɡqīnchǔchénɡnénɡjuéqíqínyuànxiànshānɡwūzhīdìliùbǎilǐ

能绝齐，秦愿献商、於之地六百里。”楚怀王

yíyǔwánɡyuēliùlǐ

chǔhuáiwánɡ

bù

贪而信张仪，遂绝齐，使使如秦受地。张仪诈之曰：“仪与王约六里，不

shǐshǐrúqínshòudìzhānɡyízhàzhīyuē


wénliùbǎilǐ

闻六百里。”楚使怒去，归告怀王。怀王怒，大兴师伐秦。秦发兵击之，

中地。怀王

chǔshǐnùqùɡuīɡàohuáiwánɡhuáiwánɡnùdàxīnɡshīfáqínqínfābīnɡjīzhī

dàpòchǔshīyúdānxīzhǎnshǒubāwànlǔchǔjiànɡqūɡàisuìqǔchǔzhīhànzhōnɡdìhuáiwánɡ

大破楚师于丹、淅，斩首八万，虏楚将屈匄，遂取楚之汉

nǎixīfāɡuózhōnɡbīnɡ

乃悉发国中兵，以深入击秦，战于蓝田。魏闻之，袭楚至邓。楚兵

bújiùchǔ

chǔdàkùn

mínɡnián

qínɡēhànzhōnɡdìyǔchǔyǐhé

yǐshēnrùjīqínzhànyúlántiánwèiwénzhīxíchǔzhìdènɡchǔbīnɡ

惧，自秦归。而齐竟怒，不救楚，楚大困。明年，秦割汉

chǔwánɡyuē

búyuàndédì

yuàndézhānɡyíérɡānxīnyān

jùzìqínɡuīérqíjìnɡnù

中地与楚以和。

yǐyìyíér

楚王曰：“不愿得地，愿得张仪而甘心焉。”张仪闻，乃曰：“以一仪而当汉

中地，臣请

往如楚。”如楚，又因厚币用事者臣靳尚，而设

rúchǔyòuyīnhòubìyònɡshìzhěchénjìnshànɡérshè

zhānɡyíwénnǎiyuē

dānɡhànzhōnɡdìchénqǐnɡwǎnɡrúchǔ

ɡuǐbiànyúhuáiwánɡzhīchǒnɡjīzhènɡxiùhuáiwánɡjìnɡtīnɡzhènɡxiùfùshìqùzhānɡyíshìshíqū

诡辩于怀王之宠姬郑袖。怀王竟听

búfùzàiwèi

shǐyúqí

ɡùfǎn

郑袖，复释去张仪。是时屈

hébùshāzhānɡyí

pínɡjìshū

平既疏，不复在位，使于齐，顾反，谏怀王曰：“何不杀张仪？”怀王

jiànhuáiwánɡyuēhuáiwánɡ

huǐzhuīzhānɡyíbùjí

悔，追张仪，不及。其后，诸侯共击楚，大破之，杀其将唐眜。时秦昭

yùyǔhuáiwánɡhuì

huáiwánɡyùxínɡ

qūpínɡyuē

qín

hǔlánɡzhīɡuó

qíhòuzhūhóuɡònɡjīchǔdàpòzhīshāqíjiànɡtánɡmòshíqínzhāo

bùkě

wánɡyǔchǔhūn

王与楚婚，欲与怀王会。怀王欲行，屈平曰：“秦，虎狼之国，不可

huáiwánɡzhìzǐzǐlánquànwánɡxínɡ

yīnliúhuáiwánɡ

xìnbùrúwúxínɡrùwǔɡuān

信，不如毋行。”怀王稚子子兰劝

qínfúbīnɡjuéqíhòu

王行：“奈何绝秦欢！”怀王卒行。

yǐqiúɡēdì

huáiwánɡnùbùtīnɡ

wánɡzǒu

nàihéjuéqínhuānhuáiwánɡzúxínɡ

入武关，秦伏兵绝其后，因留怀王，以求割地。怀王怒，不听。亡走

zhàozhàobúnà

赵，赵不内③。复之

fùzhīqínjìnɡsǐyúqínérɡuīzànɡzhǎnɡzǐqǐnɡxiānɡwánɡlì

秦，竟死于秦而归葬。长子顷襄王立，以其弟子兰

yǐqídìzǐlán

wéilìnɡyǐnchǔrénjìjiùzǐlányǐquànhuáiwánɡrùqínérbùfǎnyěqūpínɡjìjízhīsuīfànɡliújuàn

为令尹。楚人既咎子兰以劝怀王入秦而不反也。屈平既嫉之，虽放流，眷

ɡùchǔɡuóxìxīnhuáiwánɡbúwànɡyùfǎnjìxìnɡjūnzhīyíwùsúzhīyìɡǎiyěqícúnjūnxīnɡɡuóéryùfǎnfùzhī

顾楚国，系心怀王，不忘欲反。冀幸君之一悟，俗之一改也。其存君兴国，

yìpiānzhīzhōnɡsānzhìzhìyānránzhōnɡwúkěnàihéɡùbùkěyǐfǎnzúyǐcǐjiàn

rénjūnwúyúzhìxiánbúxiào

mòbúyùqiúzhōnɡyǐzìwèi

jǔxiányǐzì

而欲反覆之，一篇之中，三致志焉。然终无可奈何，故不可以反。卒以此见

huáiwánɡzhīzhōnɡbúwùyě

怀王之终不悟也。人君无愚智贤不肖，莫不欲求忠以自为，举贤以自

者不

zuǒránwánɡɡuópòjiāxiānɡsuízhǔérshènɡjūnzhìɡuólěishìérbújiànzhěqísuǒwèizhōnɡzhěbù

佐。然亡国破家相随属，而圣君治国累世而不见者，其所谓忠忠，而所谓贤者不贤也。怀王以不知忠

zhōnɡérsuǒwèixiánzhěbùxiányěhuáiwánɡyǐbùzhīzhōnɡchénzhīfēnɡùnèihuòyúzhènɡxiùwàiqīyúzhānɡyíshūqūpínɡérxìnshànɡɡuāndàfūlìnɡyǐnzǐlánbīnɡcuòdìxuēwánɡqíliùjùn

臣之分，故内惑于郑袖，

外欺于张仪，疏屈平而信上官大夫、令尹子兰，兵挫地削，亡其六郡，

yì

yuē

jǐnɡxièbùshíwéiwǒxīncè

shēnkèsǐyúqínwéitiānxiàxiào

身客死于秦，为天下笑，此不知人之祸也。《易》曰：“井渫不食，为我心恻，

明，并受其福。”王之不明，岂足福哉！令尹子兰闻之，大怒，

wánɡzhībùmínɡqǐzúfúzāilìnɡyǐnzǐlánwénzhīdànù

cǐbùzhīrénzhīhuòyě

可以汲。王

kěyǐjíwánɡmínɡbìnɡshòuqífú

本文来源：https://www.wddqxz.cn/acaeb72224284b73f242336c1eb91a37f11132b6.html